Multum prac zarobkowych wykonuje się w ciężkich okolicznościach, które mogą spowodować zabrudzenie prywatnego stroju zatrudnionego. Gdy niebezpieczeństwo całkowitego zniszczenia bądź uszkodzenia ubrań jest wysokie, pracodawca ma obowiązek dostarczyć pracownikom odzież roboczą. Taka odzież należy się też obligatoryjnie wtedy, gdy wymóg jej zapewnienia wyznaczają stosowne dyrektywy sanitarne, BHP bądź technologiczne.
Różnice w nadrzędnej roli odzieży roboczej oraz ochronnej
Nazwa odzież ochronna oraz odzież robocza nieraz używane są wymiennie, zapewne z tego powodu, iż najczęściej obie te grupy odzieży kojarzą się z kamizelkami odblaskowymi, ochronnymi nakryciami głowy bądź kombinezonami. Odzież ochronna jest to jednak środek ochrony indywidualnej, którego główną funkcją jest ochrona życia oraz zdrowia pracownika i powinna być mu bezapelacyjnie dostarczona. Natomiast w przypadku odzieży roboczej, jeżeli pracodawca nie nabędzie jej dla pracownika, winien przelać mu ekwiwalent pieniężny, który sfinansuje koszty ewentualnej wymiany uszkodzonego ubrania i butów lub ich czyszczenia. Szczegółowe zasady odnośnie stosowania odzieży roboczej i ochronnej określa kodeks pracy.
Jak znakuje się odzież roboczą?
Odzież roboczą na ogół starannie się oznakowuje. Na bezrękawnikach, bluzach oraz opaskach na ramię, z których korzystają pracownicy firm budowlanych, funkcjonariusze publiczni realizujący obowiązki w terenie i operatorzy maszyn, obok treści informacyjnych, m.in. nazwy spółki lub akronimu jednostki, znajdują się też paski naniesione przy pomocy fosforyzujących folii bądź farb. Zwiększa to widoczność i bezpieczeństwo osób w nocy, co jest istotne szczególnie wtedy, kiedy obowiązki prowadzone są np. przy często uczęszczanej ulicy. Odzież robocza ma obszerne zastosowanie: to także kombinezony, czepki i pozostałe ubrania dla osób pracujących w fabrykach czy laboratoriach. Na nich również nadrukowuje się zazwyczaj logo przedsiębiorstwa, stanowisko pracy lub nazwę działu.
